WOJCIECH ROSZKOWSKI (Członek Rady Centrum od 2005 roku)- Urodził się 20 czerwca 1947 roku w Warszawie. Ukończył Wydział Handlu Zagranicznego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie (1971, obecnie SGH). Od 1974 roku pracował w Katedrze Historii Gospodarczej SGPiS (SGH) jako asystent. W czerwcu 1978 roku uzyskał doktorat z nauk ekonomicznych na podstawie rozprawy Kształtowanie się podstaw polskiej gospodarki państwowej w przemyśle i bankowości 1918–1924, po czym objął stanowisko adiunkta w tej samej Katedrze. W latach 1978–1981 współpracował z podziemnym Polskim Porozumieniem Niepodległościowym (pod pseudonimem Andrzej Albert). W latach 1980–1993 członek „Solidarności”. W latach 1985–1987 uczestniczył w redakcji podziemnej Niezależnej Encyklopedii Powszechnej. Na przełomie 1985 i 1986 roku przebywał w USA jako visiting researcher na University of Georgetown w Waszyngtonie w ramach wymiany Uczelni. W1990 roku zostaje prorektorem Szkoły Głównej Handlowej do spraw reformy i badań naukowych a w latach 1992–2004 kierował Katedrą Studiów Politycznych. W 1995 roku uzyskał tytuł profesorski. Od października 1990 roku pracował też w Instytucie Studiów Politycznych PAN w Zakładu Europy Środkowo-Wschodniej. W latach 1994–2000 roku zostaje wybrany dyrektorem ISP PAN. W latach 1997–1998 był członkiem Rady Inicjatyw Wydawniczych przy Ministrze Kultury, a w latach 1999–2001 członkiem Rady Instytutu Dziedzictwa Narodowego. W 2000 roku objął na dwa lata Katedrę Studiów Polskich na University of Virginia w Charlottesville w USA. Od 2003 roku kieruje Katedrą Stosunków Międzynarodowych w Collegium Civitas w Warszawie. Bezpartyjny zarówno przed 1989 rokiem, jak i obecnie. W całej swej karierze zawodowej gościł z odczytami w większości dużych miast w Polsce, a także wykładał na uniwersytetach w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Włoszech. Brał udział w kilkudziesięciu konferencjach naukowych i występował z odczytami, m. in. w Australii, Austrii, Belgii, Bułgarii, Chinach, Czechach, Francji, Hiszpanii, Łotwie, Meksyku, Niemczech, Nowej Zelandii, Słowacji, Szwajcarii, Węgrzech i Wielkiej Brytanii. W latach 1996–1998 był prezesem European Wilson Center Alumni Association i zorganizował we wrześniu 1998 roku konferencje międzynarodową tej organizacji w Krakowie-Przegorzałach na temat mechanizmów pojednania między narodami z udziałem kilkudziesięciu uczestników z całej Europy i USA. Wypromował sześciu doktoratów. Opublikował kilkanaście książek oraz około 100 różnych prac w pismach naukowych w Australii, Austrii, Bułgarii, Łotwie, Niemczech, Stanach Zjednoczonych, Węgrzech, Wielkiej Brytanii i Włoszech. Najważniejsze z tych publikacji to: Najnowsza historia Polski 1918–1980, Najnowsza historia Polski 1914–1993, Najnowsza historia Polski 1914–2002 (wszystkie pod pseudonimem Andrzej Albert), Dramat narodów bałtyckich (pod pseudonimem Jan Korzeń), Landowners in Poland 1918–1939, Land Reforms in East Central Europe After World War One, Polska polityka gospodarcza w XX wieku (wraz ze Zbigniewem Landauem), Półwiecze. Historia polityczna świata po 1945 roku, Transformacja i postkomunizm (wraz z Janem Kofmanem), Do horyzontu i z powrotem, Historia Polski 1914–1990, Historia Polski 1914–2001, Droga przez mgłę. Współpracował regularnie z miesięcznikiem „Przegląd Powszechny” (1982–2000), miesięcznikiem „Azymut” (dodatek do „Gościa Niedzielnego” 1998–2003), a także publikował w: „Rzeczpospolitej”, „Życiu”, „Wprost”, „Nowym Państwie”, „Przeglądzie Katolickim” i wielu innych pismach. Za Najnowszą historię Polski 1918–1980 w 1987 roku został odznaczony nagrodą podziemnej „Solidarności”, w 1991 roku nagrodą indywidualną Ministra Edukacji Narodowej, w 1991 Złotym Krzyżem Zasługi i w 2000 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2004 roku został w okręgu śląskim wybrany na Posła do Parlamentu Europejskiego, gdzie zasiada w Komisji Budżetowej. Należy do grupy Unii na rzecz Europy Narodów Jest założycielem Instytutu Jagiellońskiego – ośrodka analiz strategicznych, politycznych i historycznych.